รีวิวหนังสือ เรื่อง A Farewell to Gabo and Mercedes

 

Rodrigo García เป็นผู้กำกับภาพยนตร์และโทรทัศน์ นักเขียน นักถ่ายภาพยนตร์ และเป็นลูกชายของ Gabriel García Márquez ผู้ชนะรางวัลโนเบล ผู้ล่วงลับไปแล้วในชื่อ Gabo ผู้แต่ง One Hundred Years of Solitude and Love in the Time of Cholera เมื่อพ่อที่มีชื่อเสียงระดับโลกของการ์เซียเริ่มเลื่อนขั้นไปสู่ภาวะสมองเสื่อมอย่างยาวนาน การ์เซียก็เริ่มจดบันทึก “การเขียนเกี่ยวกับการตายของคนที่รักต้องเก่าแก่พอๆ กับการเขียนเอง แต่ถึงกระนั้น ความโน้มเอียงที่จะเขียนเรื่องนี้ก็ผูกมัดผมเป็นปมในทันที” เขาเขียน “ฉันรู้สึกตกใจที่คิดว่าจะจดบันทึก รู้สึกละอายเมื่อจดบันทึก ผิดหวังในตัวเองเมื่อต้องแก้ไขบันทึก”

 ทุกคนที่รักงานของ García Márquez จะยินดีที่ลูกชายของเขาเอาชนะความโกรธแค้นนั้นได้ โดยรอจนกว่าพ่อของเขาจะเสียชีวิตในปี 2014 และการเสียชีวิตของแม่ในปี 2020 เพื่อเผยแพร่ A Farewell to Gabo และ Mercedes: A Son's Memoir of Gabriel García Márquez และ Mercedes Barcha บันทึกของการ์เซียเป็นการสังเกตอย่างเฉียบขาด แฝงไปด้วยความรัก ความเคารพ และความเจ็บปวดจากการสูญเสียไปพร้อม ๆ กัน เขายอมรับว่าความสัมพันธ์ของเขากับพ่อแม่นั้นซับซ้อน ชีวิตของพวกเขามีทั้งส่วนรวม ส่วนตัว และแม้กระทั่งความลับ และการ์เซียกังวลกับการข้ามเส้นที่อาจปล่อยให้พ่อแม่ของเขาถูกเปิดเผยโดยช่วยไม่ได้ จากข้างเตียงของพ่อที่กำลังจะตายในเม็กซิโกซิตี้จนถึงช่วงเวลาสุดท้ายกับแม่ของเขา (แชร์ทางดิจิทัลเนื่องจากโควิด-19 ทำให้เขาไม่สามารถเดินทางได้) การ์เซียเป็นผู้พิทักษ์ศักดิ์ศรีของพวกเขา

ทว่ารายละเอียดของไดอารี่นี้มีความสนิทสนมอย่างแท้จริง เราถูกนำเข้าสู่การศึกษาของ García Márquez ในขณะที่เขาทำงาน จนกระทั่งนักเขียนชื่อดังค่อยๆ ตระหนักว่าเขาทำไม่ได้แล้ว แม่ของการ์เซียลุกขึ้นอยู่เหนือความเศร้าโศกของเธอ โดยยืนยันว่าเธอเป็นผู้หญิง ไม่ใช่หญิงม่าย ขณะที่เธอให้ความบันเทิงกับแขกที่ไว้ทุกข์จากทั่วโลก แม้แต่คนแปลกหน้าที่พยายามจะหลอกล่อเธอด้วยเงินสดเพียงเล็กน้อย เราเดินตาม García ไปที่เมรุในขณะที่เขาจ้องมองพ่อของเขาเป็นครั้งสุดท้าย บรรเทาความคิดที่ว่า García Márquez อาจชอบเจ้าชู้กับคนงานศพที่แต่งหน้าเล็กน้อย และสุดท้ายก็รุ่งเรืองเฟื่องฟูในขณะที่เขาออกไป

 เหมาะสมแล้ว การ์เซียเริ่มต้นแต่ละบทด้วยข้อความที่ตัดตอนมาจากผลงานชิ้นหนึ่งของพ่อของเขา และนั่นคือความเชื่อมโยงระหว่างชีวิตและศิลปะที่รวบรวมความทรงจำอันเข้มข้นนี้ไว้ด้วยกัน ดังที่บทหนึ่งจาก Love in the Time of อหิวาตกโรค กล่าวไว้ว่า “เขาถูกครอบงำด้วยความสงสัยที่ล่าช้าว่ามันคือชีวิต มากกว่าความตาย ที่ไม่มีขอบเขต”ข่าวนักแสดงไทย,ต่างประเทศ